Naszą decyzją możemy przedłużyć życie nie tylko chorej osobie, ale także i sobie, tu na ziemi. Mowa oczywiście o pośmiertnym dawstwie narządów. W Polsce obowiązuje tak zwana zgoda domniemana. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy transplantacyjnej, jeżeli osoba za życia nie wyrazi sprzeciwu na pobranie po śmierci swoich narządów, to domniemywa się, że wyraża na to zgodę. Prawo nie daje uprawnień rodzinie do decydowania o pobieraniu bądź niepobieraniu cudzych komórek, tkanek i narządów w celu ich przeszczepienia innej osobie. Bliscy informują personel medyczny tylko o tym, czy zmarły wyraził za życia sprzeciw na pośmiertne pobranie od niego narządów.

Sprzeciw można wnieść na trzy sposoby poprzez:

• wpis w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów,
• złożenie własnoręcznie podpisanego oświadczenia,
• ustną deklarację złożoną w obecności co najmniej dwóch świadków.

W 2021 roku w Polsce najmłodszy dawca miał 1,5 roku, a najstarszy miał 79 lat. W ubiegłym roku w województwie śląskim 69 osób pośmiertnie podarowało komuś swoje narządy. Na wspomnianym obszarze było 18 szpitali aktywnych w programie pozyskiwania narządów od zmarłych na 38 szpitali z potencjałem dawstwa. Na dzień 28 lutego 2023 roku na przeszczepienie narządu oczekiwało w naszym kraju 1887 osób (źródło danych: Poltransplant).

Według badań Centrum Badania Opinii Społecznej z 2016 roku 75% Polaków nie rozmawiało ze swoimi bliskimi na temat ewentualnego przeszczepienia narządów. Niestety tylko 20% badanych osób wie, że w Polsce wystarczy brak sprzeciwu za życia, aby zostać pośmiertnie dawcą narządów.

Poinformuj bliskich o swojej decyzji! Jakakolwiek ona by nie była. Pośmiertne oddanie narządów jest ostatnim, najcenniejszym darem, jaki człowiek może ofiarować drugiemu człowiekowi.